گزارش یک مورد ترمیم زخم فشاری با استفاده از 2گرم سوکرالفیت روزانه.

زخم فشاری نوعی آسیب بافتی است که به دلیل فشار ایجاد می شود و می تواند بافت های مختلفی از جمله پوست، عضله، غضروف و استخوان را درگیر کند. بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه و سالمندان بیشتر در معرض ابتلا به این نوع زخم هستند. زخم فشاری می تواند موجب کاهش کیفیت زندگی، ناتوانی یا حتی مرگ بیمار شود. از طرفی موجب افزایش خطر عفونت های بیمارستانی، افزایش مدت زمان بستری در نتیجه افزایش بار مالی سیستم درمان شود و یکی از چالش های مهم پزشکی و پرستاری محسوب می گردد.معرفی بیمار : بیمار آقای 60 ساله به دلیل کاهش سطح هوشیاری در بهمن 1397 به مدت یکماه در ICU بستری بود. در مدت بستری در بخش ICU در ناحیه ساکروم بیمار، زخم فشاری درجه 4 در ابعاد حدود 15*15 سانتی متر با عمق 4سانتی متر همراه با ترشح اگزودا و تغییر رنگ بستر زخم به رنگ زرد(بافت اسلاف) همراه با بافت نکروزه در اطراف زخم ایجاد شد، زخم بیمار در بخش ICU با پماد سیلور سولفات بطور روزانه پانسمان گردید که روند بهبودی حاصل نشد. پس از افزایش سطح هوشیاری بیمار و انتقال به بخش بستری، بافت نکروز زخم دبرید و با نرمال سالین روزانه شستشو داده شد و با 2 گرم قرص سوکرالفیت(4عددقرص 500میلی گرمی) که با 5 سی سی آب مقطر حل شده و با 15گرم پماد سیلورسولفات مخلوط شده، پوشش داده شد و در نهایت با گاز استریل و چسب پانسمان گردید. جهت بررسی بهبودی زخم از ابزار (PUSH) استفاده شد. زخم بیمار پس از7 هفته به زخم فشاری درجه 2 در ابعاد حدود 5*5 سانتی متر و با بستر صورتی رنگ (بافت گرانوله محصور با بافت اپیتلیال) هم سطح پوست رسید، بیمار با دستور تعویض روزانه پانسمان در منزل ترخیص گردیدبحث و نتیجه گیری: زخم فشاری از چالش های مهم سیستم درمان محسوب می شود و درمان مناسب و به موقع این زخم ها امر حیاتی محسوب می گردد. در میان استفاده از داروها و ترکیبات شیمیایی و گیاهی مختلفی برای تسریع بهبود و ترمیم زخم های بستر، استفاده از سوکرالفیت با مکانیسم تحریک پروستاگلاندین ها، ایجاد یک پوشش محافظتی بر روی زخم، افزایش جریان خون موضعی، تحریک ایجاد عوامل رشد اپی تلیال و مهاجرت سلولها درترمیم زخم ها می تواند کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

زخم فشاری ، سوکرالفیت ، پماد سیلور