تلاش برای بازگشت به زندگی در نوزاد مبتلا به آسیفکسی
محل انتشار: سومین کنگره ملی گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,759
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED03_130
تاریخ نمایه سازی: 20 بهمن 1398
چکیده مقاله:
آسیفکسی، اختلال در اکسیژن رسانی بافتی در دوران جنینی و بدو تولد می باشد،که در صورت طولانی شدن آسیفکسی نوزاد متولد شده دچارکمبود اکسیژن، افزابش CO2و اسیدوز می گردد که منجر به علائم عصبی در نوزاد شده و می تواند در آینده سبب عقب افتادگی ذهنی- فلج مغزی کودک شود. در بسیاری از موارد بهبودی امری غیرممکن بوده و بسیاری از مبتلایان در سنین نوجوانی به کام مرگ میروند.معرفی بیمار : نوزاد پسر ترم با وزن تولد 4150 گرم، فرزند اول خانواده ، به طریق واژینال متولد گردید. حین تولد بعلت بزرگی جنین، فرایند لیبر طول کشیده و نوزاد دچار آسیفکسی گردید. آپگار دقیقه اول 4 و دقیقه پنجم 6 گزارش گردید. پس از انجام اقدامات اولیه احیا فورا به بخش NICU منتقل شد. به مدت 18 روز با کمک دستگاه ونتیلاتور تنفس داشت. علایم حیاتی رضایت بخش نبود و HIE گرید 3 برای وی تشخیص داده شد. رفلکس های نوزادی وجود نداشت. ساکینگ نداشت. گاواژ شیرمادر انجام می شد. به مدت 66 روز بستری در NICU هیچگونه علایمی از بهبودی و حرکت در نوزاد مشاهده نشد. وابسته به اکسیژن بود و سرانجام با کپسول اکسیژن و بارضایت خانواده به علت عدم توانایی پرداخت هزینه و با توجه به احتمال فلج مغزی و poor prognosis بودن ترخیص گردید. در حین ترخیص آموزش های لازم در مورد مراقبت تکاملی و کاردرمانی بمنظور بهبود تکاملی داده شد.نتیجه گیری: طی پیگیری ها و درمان های سرپایی کودک در سن 4 سالگی با پای خود به بخش مجددا مراجعه نمود و توانایی تکلم نیز داشت. بحث: تکامل عصبی در نوزادان حتی مدت ها پس از تولد ادامه دارد و باور بر این نکته که کاردرمانی و مراقبت های تکاملی میتواند در پیشرفت روند بهبودی موثر باشد، بسیار حائز اهمیت بوده و لازمست کلیه کارکنان مراقبت سلامت به این مهم توجه ویژه داشته باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اعظم الملوک الساق
مدرس دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز