گونه شناسی و موقعیت های روایی در قصه های قرآن از منظر ژپ لینت ولت (قصه حضرت نوح، حضرت صالح، اصحاب فیل، اصحاب کهف از کتاب محمد محمدی اشتهاردی)

قصه­ های قرآن را می­ توان از جنبه­ های روایی بررسی کرد. ژپ لینت ولت از نظریه­ پردازانی است که تعریف خود را بر پایه کنش­گران از یک سو و راوی و مخاطب از سوی دیگر پایه­ ریزی کرده­ و بر تقابل دوتایی بین سطح عمل روایت (یعنی آن­جایی که راوی و مخاطب قرار دارند) و سطح کنش­گران (یعنی در زمان و مکان کنش­گران) اشاره داردکه می­ توان قصه­ های قرآن را  از این منظر مورد تحلیل قرار داد. در این تحقیق، دو قصه از قصه ­های پیامبران (قصه حضرت نوح} و حضرت صالح}) و دو قصه از قصه­ های غیر پیامبران (اصحاب فیل و اصحاب کهف) به عنوان نمونه انتخاب شده­ اند. روش تحقیق در این مقاله، تحلیل روایت است، که بعد از بررسی­ های انجام شده در این چهار قصه، این مطلب برای ما آشکار شد که دنیای داستان در هر چهار قصه به صورت همسان است و گونه­ شناسی روایی این قصه­ ها به صورت متن­نگار می­ باشدکه قصه از پرسپکتیو و جهت راوی -کنش­گر (خداوند) برای مخاطب (حضرت محمد,) بیان می­ شود و راوی – کنش­گر سعی دارد با استفاده از کلمات و واژگانی مخاطب را به این مطلب سوق دهد که ایمان­ آورندگان در سایه یاری حضرت حق بر گروه باطل غلبه پیدا می­ کنند و این قصه­ ها دارای صدق و واقعیت تاریخی هستند.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، ژپ لینت ولت ، گونه شناسی روایی ، موقعیت های روایی ، قصه های قرآن