سحر شاهرخی نسب - دانشجوی کار شناسی ارشد، مهندسی پلیمر، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
راضی صحرائیان - استادیار، مهندسی پلیمر، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
سید علیرضا ثابت - دانشیار، مهندسی پلیمر، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران

در این تحقیق استفاده از چسب ترکیبی با دو ضریب سفتی (مدول) متفاوت در مقایسه با یک چسب در اتصالات تک لبه برشی در نرخ کشش 5 و mm/min 100 و در دماهای محیط C°100 و C°200 مطالعه شده است. در این بررسی پنچ نوع چسب در اتصال تک لبه برشی مورد بررسی قرار گرفته که شامل چسب اپوکسی تنها، چسب سیلیکون، اپوکسی حاوی لاستیک مایع CTBN، چسب ترکیبی اپوکسی- سیلیکون و چسب ترکیبی اپوکسی- اپوکسی حاوی لاستیک مایع CTBN می باشد. همچنین ارزیابی از عملکرد این اتصالات در آزمون پوست کنی نیز انجام شد. نتایج حاکی از استحکام برشی بالاتر در اتصال چسبی حاوی چسب ترکیبی اپوکسی-سیلیکون نسبت دیگر چسب ها در آزمون تک لبه برشی است. و در مرتبه پایین تری اتصال با چسب اپوکسی تنها و چسب اپوکسی حاوی لاستیک مایع قرار دارد. این موضوع در هردو نرخ کشش صادق بوده است. بررسی استحکام برشی در سه طیف دمایی حاکی از عملکرد موفق چسب ترکیبی اپوکسی- سیلیکون نسبت به دیگر رقبای خود به خصوص در دمای C°200 به میزان افت 31 درصد در مقایسه با اتصال چسبی اپوکسی تنها با افتی درمحدوده 65 درصد دارد. ارزیابی عملکردی در آزمون پوست کنی این چسب ها نشان از استحکام پوست کنی بالاتر به ترتیب در نمونه چسب ترکیبی اپوکسی- اپوکسی لاستیک مایع، چسب ترکیبی اپوکسی –سیلیکون و چسب اپوکسی تنها دارد. بررسی رفتاری در آزمون های پوست کنی نشان از رفتار ناپایدار (نوسانی) در همه اتصالات چسبی به غیر از نمونه حاوی چسب ترکیبی اپوکسی- اپوکسی لاستیک مایع دارد.

چسب ترکیبی, ]چسبنده کامپوزیتی, اتصال تک لبه برشی, اتصال پوست کنی