الناز سامانی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی
سیدجواد عمادی چاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک از جهات متعددی دارای نقاط ضعف هستند و یکی از آنها این است که احساس طرد شدگی در آنها نسبت به افراد عادی بیشتر می باشد. در این راستا برآن شدیم که ارتباط اختلال سلوک و حمایت اجتماعی ادراک شده را بررسی کنیم تا مشخص گردد این افراد تا چه میزانی این حمایت اجتماعی را از دیگران احساس می کنند. حمایت اجتماعی ادراک شده در واقع اطلاعاتی است که احساس ارزشمند بودن و اینکه فرد می تواند به یک شبکه ارتباطی تعلق داشته باشد را به او می دهد. خانواده، دوستان و همسالان، گروهی هستند که این احساس تعلق و مورد عشق و پذیرش قرار گرفتن را به فرد اعطا می کنند. به این ترتیب با مطالعه در پژوهش های پیشین، این نتیجه کسب شد که افراد مبتلا به اختلال سلوک،ف کمتر درکی از حمایت اجتماعی را در خود احساس می کنند. از طرفی هر چه قدر افراد، این حمایت اجتماعی را بیشتر از سوی منابع مهم زندگی خود احساس کنند، کمتر تمایل به بروز رفتارهای مخرب و ویرانگری همچون اختلال سلوک خواهند داشت.

حمایت اجتماعی ادراک شده، اختلال سلوک