ویدا شفیع پور - استادیار پرستاری، گروه پرستاری داخلی و جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران
هدایت جعفری - دانشیار، مرکز تحقیقات طب سنتی و مکمل، پژوهشکده اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

مقدمه: هرچند سالمندی دوره ای اجتناب ناپذیر از زندگی هر فرد است اما زنان بدلیل شرایط عاطفی بیشتر تحت تاثیر آن و بخصوص اختلالات افسردگی قرار می گیرند. به نظر می رسد این دسته از سالمندان امید به زندگی کمتری را تجربه می کنند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین افسردگی و امید به زندگی سالمندان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی ه همبستگی بر روی 200 نفر از سالمندان مراجعه کننده به درمانگاه ها که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک، مقیاس استاندارد ستجش افسردگی بک و امید به زندگی بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، مجذور کای، آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین سن افراد شرکت کننده 71/25±6/22 سال بود. میانگین نمرات افسردگی 23/5±11/19 بود. 26/4 درصد افراد فاقد افسردگی 55/2 درصد افراد دارای افسردگی خفیف، 13/8 درصد افراد دارای افسردگی متوسط و 4/7 درصد افراد دارای افسردگی شدید بودند. نمره کلی امید به زندگی در سالمندان 39/6± 11/1 بود. بین افسردگی و امید به زندگی از لحاظ آماری ارتباط معنی داری P=0/3 وجود ندارد کاربرد در بالین: با توجه به نتایج، افسردگی خفیف در سالمندان شایع می باشد. توجه بیشتر به این موضوع و انجام اقدامات لازم جهت پیشگیری از افسردگی در سالمندان ضروری به نظر می رسد. در زمینه امید به زندگی هر چندنمره مطلوب بود اما در راستای حفظ و تداوم این امر نیازمند توجه و ارتباطات خانوادگی قوی و سالم می باشد.