فاطمه صمیمی - دانش آموخته ی کارشناسی، دانشگاه علم و صنعت ایران
فرهاد کوبن - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران
جبارعلی ذاکری - استاد، دانشکده مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران

سیستم پابند در دال خطها در انتقال و تعدیل نیرو به تراورس نقشی اساسی ایفا میکند لذا بررسی رفتار و انتخاب صحیح آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اصولا سیستم های پابند بر اساس مقدار سختی قائم قابل حصول در زیر ریل برای خطوط بالاستی و دال بتنی مورد استفاده قرار می گیرند. ازآنجایی که سیستم پابند وسلو W14 به عنوان عمده پابند مورداستفاده در خطوط بالاستی راه آهن ایران مورد استفاده قرار گرفته است، استفاده از این سیستم پابند برای خطوط دال بتنی نیز در حال گسترش است. در این بررسی به طور خاص روسازی خط بتنی ایستگاه دامغان در محور تهران- مشهد مورد مطالعه قرار گرفته شده است. به منظور تعیین درصد نیروهای وارده بر هر تراورس دال با توجه به سختی قائم اجزاء روسازی، سیستم روسازی توسط نرم افزار Sap2000 به صورت تیر بر روی بستر گسترده مدل گردیده است. سپس توسط نرم افزار المان محدود ABAQUS به بررسی تنشهای وارده به دال بتنی در محل اتصال تراورس به دال پرداخته شده است. نتایج نشان دهنده تنش های برشی بیش ازحد در محل اتصال تراورس به دال میباشد. در این بررسی اثر پدیده خستگی مورد توجه نبوده است و جا دارد در ادامه تحقیق مدل بارگذاری متناوب با لحاظ اثرات خستگی نیز مورد بررسی بیشتر قرار گیرد. نهایتا لازم است در استفاده از سیستم پابند مذکور در خطوط بتنی تجدید نظر شود.

روسازی بتنی، سیستم پابند، سختی خط، تنش برشی