حسین عزیزی منش - کارشناس ارشد راه و ساختمان- دانش آموخته دانشگاه شهید چمران اهواز

طراحی اصولی سازه ساختمان ها با در نظر گرفته کلیه شرایط هندسی و بارگذاری صحیح در مدلسازی، موجب انطباق کامل رفتار مدل ساخته شده با عملکرد ساختمان در حالت بهره برداری می شود. به همین علت تعیین دقیق نیروهای وارد بر سازه در زمان طراحی، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از نیروهایی که اثر آن در طراحی ها در نظر گرفته نمی شود، نیروی عکس العمل بستر می باشد. فونداسیون بعنوان المان واسط بین اسکلت باربر ساختمان و زمین، مساحت اعمال بار را بر روی زمین به اندازه ای گسترش می دهد که تنش وارده از سازه، در حد تنش مجاز بستر باشد. در مقابل عکس العمل بستر موجب اعمال تنشی به فونداسیون سازه می شود. این تنش در فونداسیون، ایجاد لنگر می کند که پس از توزیع، در طول نوارهای طراحی، ابتدا به ستون های طبقه اول و سپس به اسکلت باربر ساختمان منتقل می شود. لنگر توزیع شده در المان های سازه، در صورتی که همجهت با لنگر طراحی اولیه آنها باشد، در آنها اثر بحرانی تری ایجاد می کند که این مهم در محاسبات در نظر گرفته نمی شود. در این پژوهش پس از اثبات وجود این لنگر، نحوه محاسبه آن بکمکروش تحلیل کانی، در قالب یک مثال ذکر گردید.

بستر، عکس العمل، فونداسیون، لنگر