سیروس جعفری - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی

به دلیل تمرکز توجه به استفاده از اراضی برای کشت و کار و تولیدات گیاهی، معمولا توجه به جنبه های دیگر کاربری اراضی مثل احداث پارک های تفریحی و یا تفرجگاه از نظر دور مانده است. در استان خوزستان مناطق وسیعی از اراضی به دلیل شرایط شور و سدیمی از قابلیت استفاده کمی برای کشت و کار برخوردار است و کمتر به آنها توجه می شود. این اراضی به دلیل نبود پوشش گیاهی لازم منشاء ایجاد گرد و غبار نیز شده اند که خود یک خطر دائمی برای استان و مناطق همجوار است. وجود مقدار قابل توجهی از آب های سطحی و زه آب های کشت و صنعت های نیشکری در استان در جوار بخشی از این اراضی بخصوص در غرب رودخانه کارون و درجنوب اهواز سبب شده است که پتانسیلی برای کشت درختان مقاوم به شوری در مجاور این منطقه برای دستیابی به احداث تفرجگاه و پارک های مختلف پدید آید. در این نوشتار سعی شده است که امکانات موجود که برای پیشبرد این اهداف مورد نیاز است بررسی شده و در راستای دستیابی به ایجاد پارک و تفرجگاه در این مناطق این امکانات مورد بررسی دقیق و بازنگری قرار گیرد. در این زمینه به برخی از ویژگی های اقتصادی و اجتماعی شهرها و شهرستان های مجاور نیز توجه شده است که برای پیشبرد اهداف طرح می توان از آنها نیز استفاده نمود. توجه به الزامات اقتصادی طرح می تواند از یک سو برای احداث پروژه مهم باشد و از سوی دیگر می تواند در راستای نگهداری و پایداری آن در درازمدت نیز مورد توجه باشد.

گرد و غبار، خاک، شور و سدیمی، تفرجگاه، زه آب