محمدرضا صادقیان شاهی - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ،دانشگاه یزد.
مسعود حسن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد،فیزیولوژی ورزشی،دانشگاه تهران.
حمید ملکی نژاد - کارشناس ارشد،فیزیولوژی ورزشی،دانشگاه شهید باهنرکرمان.
سعید عابدین زاده - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ،دانشگاه یزد.
پوریا نیری - کارشناس ارشد.فیزیولوژی ورزشی،دانشگاه آزاد اسلامی تفت.

در دهه ی اخیر پژوهشگرهای علوم ورزشی با استفاده ازترکیب تمرینات سرعتی (ST) و تمرینات تناوبی (IT) یدک شدیوه جدیددی از تمرینات را با نام تمرین تناوبی شدید(HIT) ابدا کردندکه هر دو سیستم هوازی و بی هوازی را بهبود می بخشد. تمرین تناوبی شدید به وهله های تکراری با فعالیت های تناوبی به نسبت کوتاه با شدتی نزدیک به شدتی که VO2peak به دست می آید (VO2peak ≥90%) نسبت داده می شود. با توجه به شدت تمرینات، یک تلاش HIT ممکن است از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول بکشد که وهله های گوناگون به وسیله چند دقیقه استراحت یا فعالیت باشدت کم از هم جدا می شوند (جیبالا و همکارانش 2007؛ لارسن و همکارانش 2002). سازوکار اینگونه تمرین ها به این شرح می باشد که یک وهله HIT غلظت سوبستراهای انرژیکی و فعالیت آنزیم های مرتبط با متابولیسم بی هوازی را افزایش می دهد، حال با افزایش تواتر تکرارهای شدید و اجرای آن به صورت متناوب با ریکاوری بدین وهله های فعالیت، نیاز سلول عضلانی و مسیرهای متابولیکی را تغییرداده، به گونه ی که همزمان دستگاه های تولید انرژی هوازی و بی هوازی را درگیر بازسازی ATP می کند. بنابراین با به کارگیری این تمرینات می توان دامنه ی وسیعی از سازگاری های متدابولیکی و عملکدردی را انتظدار داشت (داوسون و همکارانش 2005). با توجه به این که تمرینات HIT با حجم بالا نقش مهم سوخت و سازی دارد و عوامل هماتولوژیکال (HTC،HGB،RBC،HCV) در توان هوازی و بی هوازی ورزشکارها حائز اهمیت است، مطالعه ایدن عوامل میتواند در موفقیت ورزشی و برنامه های تمرینی مربیان نقش مهمی را ایفا کند.