سمیرا سامعی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

جهان آینده با توجه به روند افزایش جمعیت و فرایند توسعه از نظر دسترسی به منابع طبیعی با مشکلاتی مواجه خواهد بود. برخی ژئوپلیتیسین ها، سده بیست ویکم را سده هیدروپلیتیک میدانند و بر این باورند که بیشتر درگیریها و جنگهای منطقه ای در جهان، به عل6ت بحران برآمده از کمبود آب خواهد بود. آب به عنوان یک ماده رقابتی بسیار مهم در سطح بین المللی ، منطقه ای، ملی، ناحیه ای و محلی است و بر این اساس مدیریت منابع آب، رقابت شدیدی را برای سلطه و نظارت بر منابع آبی ایجاد کرده است، که از آن به عنوان هیدروپلیتیک تعبیر میشود. در دنیای امروز آب به یک عنصر بسیار راهبردی تبدیل شده است، و مدیریت آبهای فرامرزی میتواند الگوهای جدیدی در رابطه با منافع کشورها به طراحان سیاست خارجی ارائه میدهد.بنابراین همکاری در خصوص آبهای فرامرزی و مشترک، افقهای روشنی را در خصوص حل و فصل منازعات سیاسی و کمک به فرایند همگرایی منطقه ای در برابر سیاستمداران باز میکند. از دیدگاه جغرافیای سیاسی هم رودخانه های مرزی، زمینه همکاری یا منازعه میان کشورهای فرادست و فرودست را فراهم میکند. مقاله حاضر با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای، اسناد و اینترنیت و به شیوه تجزیه و تحلیل و توصیفی ارائه میشود و برای رسیدن به این هدف که بتوانیم زمینه همگرایی را بین ایران و کشورهای همسایه ایجاد کنیم و از منازعات بکاهیم، دیپلماسی است که میتواند باعث تعاملات و همکاری بین ایران و کشورهای همسایه شود.

هیدروپلیتیک، ایران، آبهای مرزی، جغرافیا، سیاست