ابوالفضل قنبری - دانشیار گروه پژوهشی جغرافیا، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تبریز
سمیرا هاشمی امین - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تبری

نظریه توسعه پایدار با توجه به آثاری که در محیط فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی گذاشته، اخیرا0 مورد توجه شهرسازان و برنامه ریزان شهری و روستایی واقع شده است. با توجه به اهمیت مسکن در ساختار شهرهای امروزی و زندگی شهروندان توجه به اصول توسعه پایدار در جهت عدالت فضایی و اجتماعی و ساختار کالبدی شهرها، مطلوبیت کاربریها به و یژه کاربری مسکونی و مقوله مسکن امری مهم است. لذا، هدف پژوهش حاضر تحلیل و ارزیابی شاخصهای پایداری مسکن در روستاهای بخش مرکزی شهرستان تبریز استل این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است که با بهره گیری از روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق سرپرستان خانوارهای واحدهای مسکونی دهستان بخش مرکزی شهرستان تبریز میباشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم 386 نفر از بین آنها به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیده و با ابزار پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفته اند. ضریب آلفای کرونباخ به منظور تشخیص پایایی پرسشنامه ها محاسبه گردیده است که در این پژوهش بیش از 3/84 درصد به دست آمده است که حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش بوده است. نتایج حاصل از طریق تجزیه و تحلیلهای آماری در نرم افزار اس پی اس اس نشان میدهد که پنج عامل امکاناتی- رفاهی، اقتصادی، استحکام بنا، بهرهوری و همسازی با محیط زیست قادرند حدود 84 درصد از واریانس متغیرهای تحقیق را تبیین کنند و توجه به این عوامل در برنامه ریزی مسکن پایدار ضروری به نظر میرسد.

شاخص، مسکن پایدار، مناطق روستایی، دهستان بخش مرکزی شهرستان تبریز.