مقایسه کارکرد نظریه ذهن در نابینایان مادرزاد دوزبانه کردی-فارسی زبان با همتایان بینا

با توجه به اهمیت حس بینایی، که یکی از مهمترین حواس انسان در درک و دریافت داده های محیطی است، و نقش اساسی آن در شناخت و پردازش بسیاری از رفتارها، مانند رخدادها و حالات افراد انتظار میرود که عملکرد افراد نابینا در فرایند فراگیری زبان و اکتساب مهارتهای شناختی از جنبه های گوناگون متفاوت با عملکرد افراد بینا باشدهدف. اصلی از انجام پژوهش حاضر، تبیین چیستی رابطه بین تجربه های دیداری و توانایی شناختی نظریه ذهن در نابینایان مادرزاد کردی-فارسی زبان در مقایسه با همتایان بینا میباشد. به این منظور، یک گروه آزمایش 10 نفره از کودکان نابینای مادرزاد دوزبانه در سه رده سنی 6 تا 9 ساله از مقطع ابتدایی مدرسه باغچه بان شهر ایلام و 10 نفر هم به عنوان گروه کنترل همتای آنها در سه رده سنی 4 تا 7 ساله انتخاب شدند. به منظور سنجش نظریه ذهن، سه نوع آزمون شناختی باور نادرست شامل زیرآزمونهای تغییر محتوا، روایت داستان و تغییر موقعیت متناسب با نابینایان مادرزاد طراحی و بومی سازی شدند. یافته های مربوط به زیرآزمونهای نظریه ذهن نشان دادند که نوع زیرآزمونها در ماهیت پاسخهای افراد تاثیرگذار بوده است، زیرا در زیرآزمون روایت داستان، برخلاف دو زیرآزمون تغییر محتوی و تغییر موقعیت که عملکرد دو گروه بینا و نابینا مشابه بود، آزمودنیهای نابینا با اختلاف معنیداری بهتر از همتایان بینا عمل کردند .(p <0/05) همچنین، یافته ها نشان دادند که دو متغیر سن و جنسیت به لحاظ آماری تاثیر معنیداری بر عملکرد کلی آزمودنیهای بینا و نابینا در سه زیرآزمون نظریه ذهن نداشته اند .(p > 0/05)

کلیدواژه ها:

آزمودنی های نابینای مادرزاد ، آزمودنی های بینا ، دوزبانه کردی-فارسی ، آزمون نظریه ذهن.