مقاومت الکتریکی و خواص روانه شناسی گل های حفاری بنتونایتی حسگر اصلاح شده با پلیمر سبک وزن

در این مطالعه، مقاومت الکتریکی و خواص روانه شناسی یک گل حفاری رس بنتونایت برپایه آب اصلاح شده با پلیمر سبک وزن (صمغ گوار) تحت دماهای مختلف، بررسی شد. براساس مطالعات تجربی و تحلیلی، مقاومت الکتریکی به عنوان خاصیت حسگر گل حفاری بنتونایتی شناسایی شد بگونه ای که تغییرات خواص را می توان به صورت بی وفقه در حین ساخت، تحت کنترل و نظارت قرار داد. محتوای بنتونایتی در گل حفاری به اندازه 8% براساس وزن آب تغییر داده شد و دما از 25 تا 85 درجه، تغییر داده شد. درصد صمغ گوار (GG%)، بین 0 تا 1 درصد براساس وزن گل حفاری تغییر داده شد تا خواص روانه شناسی اصلاح شود و مقاومت الکتریکی حسگری گل حفاری بهبود یابد. صمغ گوار و رس بنتونایتی با استفاده از تحلیل گرانی سنجی حرارتی (TGA) مشخصه یابی شدند. افت وزن کل در دمای 800 درجه برای بنتونایت از 96/12% تا 7/0% کاهش داشت که این کاهشی حدود 95 درصدی بود، هنگامی که بنتونایت با 1% از صمغ گوار مخلوط شد. همچنین نتایج نشان داد که صمغ گوار 1%، مقاومت الکتریکی گل حفاری را از 50% به 90% براساس محتوای بنتونایتی و دمای گل حفاری، کاهش داد. اصلاح با صمغ گوار، نقطه تسلیم (YP) و ویسکوزیته پلاستیک (PV) را به اندازه 58% تا 230% و 44% تا 77% به ترتیب براساس غلظت بنتونایت و دمای گل حفاری، افزایش داد. خواص روانه شناسی گل های حفاری با مقاومت الکتریکی گل حفاری با استفاده از روابط توانی غیرخطی و هیپربولیک، همبستگی داده شدند. پیش بینی های مدل همخوانی خوبی با نتایج تجربی داشتند. بنابراین، عملکرد گل حفاری بنتونایتی با و بدون صمغ گوار را می توان براساس مقاومت الکتریکی که به صورت بی وفقه به صورت میدانی قابل نظارت است، مشخصه یابی کرد.

کلیدواژه ها:

بنتونایت ، پلیمر (صمغ گوار) ، مقاومت الکتریکی ، خواص روانه شناسی ، دما ، مدل سازی