آیلین تاج نیا - کارشناس ارشد علوم اقتصادی، دانشگاه پیام نور واحد مشهد
امین خوشرو - کارشناس حسابداری، دانشگاه شهید باهنر کرمان

بر اساس آمار، ایران در میان 10 کشور اول منتشرکننده آلودگی در جهان قرار دارد و بیش ترین میزان رشدانتشار دی اکسید کربن طی چهل سال گذشته با حدود 500 درصد داشته است. این میزان در حالی است کهتناسب معقولی بین رشد تولیدات صنعتی و انتشار دی اکسید کربن وجود ندارد. عدم تناسب، گویای این است کهباید به مسئله انتشار دی اکسید کربن توجه جدی شود. در این رابطه، اقتصاد کم کربن باهدف کاهش مصرف انرژی،آلودگی و انتشار گازهای گلخانه ای، یک استراتژی مهم برای کاهش تغییرات آب وهوا است. با توجه به اهمیتموضوع، در این مقاله ابتدا به شناخت مفاهیم و ابعاد اقتصاد کم کربن پرداخته می شود و سپس چالش هایدستیابی به اقتصاد کم کربن برای شش حوزه عمده مصرف کننده انرژی و آلاینده در کشور شامل نیروگاهی،پالایشگاهی، صنعت، کشاورزی، حمل ونقل و خانگی، تجاری، عمومی مورد ارزیابی قرار گرفته است. بخش نیروگاهبه علت استفاده از انرژی های سنتی و سوخت های فسیلی، بخش حمل و نقل به علت استفاده از خودروهای فرسودهو همچنین قیمت پایین محصولات نفتی، بخش خانگی، تجاری، عمومی به دلیل استفاده از نفت سفید و گاز مایع وپایین بودن قیمت انرژی و بخش صنعت و پالایشگاه به علت استفاده از فن آوری های قدیمی و همچنین قیمتپایی سوخت از مهم تری بخش های منتشرکننده دی اکسیدکربن در کشور محسوب می شوند. لذا جهت توسعهاقتصاد کم کربن در کشور، ابتدا باید زیرساخت های آن را فراهم آورد که لازمه این امر برنامه ریزی در سطح کلانکشور و به کارگیری استراتژی هایی همچون کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، افزایش بهره وری، تسهیل و بهبودفضای کسب وکار، توسعه دانش استراتژیک تغییر آب وهوا است؛ بنابراین تعامل میان دستگاه های اجرایی ودستگاه های سیاست گذار ضروری است.

اقتصاد کم کربن، دی اکسیدکربن، سیاست گذاری، مصرف انرژی