محمدصادق کوچکی - دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی، کدپستی ۸۴۱۵۶۸۳۱۱،
سعید نوری خراسانی - دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی، کدپستی ۸۴۱۵۶۸۳۱۱،
رسول اسمعیلی نیسیانی - دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی، کدپستی ۸۴۱۵۶۸۳۱۱،

امروزه محصولات پلیمری در کاربردهای مهندسی فراوانی مورد استفاده قرار گرفته اند. با این وجود، پلیمرها به دلیل تشکیل و رشد ریزترک های غیرقابل دید ناشی از عوامل محیطی مستعد نقص و شکست می باشند. استفاده از پلیمرهای خودترمیم شونده یکی از مهم ترین راهکارهای پیشنهادی برای حل این مشکل می باشد[1]. تا به امروز، رویکرد میکروکپسوله نمودن برای خود ترمیم شوندگی، در سامانه های متعددی، بازده ترمیم بالایی را ازخود نشان داده است[2].کپسوله کردن به فرآیندی اطلاق می شود که در آن مواد جامد، قطره-های مایع و یا گازها درون یک کپسول بی اثر قرار می گیرند. کپسول ها از دو قسمت مغزی و پوسته تشکیل شده اند. استفاده از میکروکپسول های پلیمری در سامانه های ترمیم اولین بارتوسط وایت و همکاران گزارش شد[3]. تا به امروز میکروکپسول ها توسط پوسته های پلیمری مختلف و برای کپسوله کردن عوامل ترمیم متنوعی به کار گرفته شده اند. [4]. از میان روش های تولید مورد استفاده روش های کم هزینه بر مبنای الکترو ریسی و الکترو اسپری افق های جدیدی را بر توسعه ی سامانه های ترمیم اقتصادی گشوده است[5]. بطور کلی عوامل موثر بر الکترو اسپری را می توان به سه دسته ی عوامل محلولی ، فرایندی و محیطی تقسیم نمود. اختلاف پتانسیل اعمالی ، دبی تزریق، فاصله نوک نازل تا جمع کننده و نوع جمع کننده از پارامترهای شاخص فرایندی می باشند. [6].در این پژوهش با استفاده از روش الکترو اسپری مونومرهای پلی اتر آمین و ایزوسیانات تولید کننده پلیمر پلی اوره با هدف استفاده به عنوان عامل ترمیم توسط پوسته ی کوپلیمر استایرن اکریلونیتریل میکروکپسوله شدند و اثر پارامترهای مختلف فرایندی برموفولوژی، اندازه و تعداد کپسول های حاصل مورد بررسی قرار گرفتند.