آزاده یوسف نصیری - دانش آموخته کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی ابهر

نقش جانوران از دیرباز در هنر ایران باستان به دلیل اهمیت و کاربردشان در زندگی روزمره همواره مورد توجه و استفاده بوده است. به طوری که گاهی از مرز یک جانور واقعی به نمایشی سمبلیک از خدا تبدیل شده اند. در میان نقوش مختلف حیوانات نقش مایه گوزن نیز یکی از نقوش و عناصر تزیین در هنر دوره ساسانی می باشد. گوزن در اغلب آثار هنری ایران باستان نمادی از هلال ماه و شاخ هایش نمادی از پرتو خورشید بوده است. این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای جمع آوری شده است. هدف این نوشتار نظری اجمالی بر نقش مایه گوزن، بر روی برخی از ظروف سیمین دوره ساسانی می باشد که می تواند تا حدی معرف هنر و اندیشه و باورها و آداب و رسوم مردم آن روزگار باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که نقش مایه گوزن علاوه بر جنبه معیشتی، نگرشی مذهبی و سیاسی داشته و برخواسته از اسطوره ها و باورهای اعتقادی بوده است.

نقش مایه گوزن، ظروف سیمین، هنر ساسانی