بررسی جایگاه مهندسی رادار نفوذی به زمین GPR1 (ژئوفیزیک) در باستان شناسی: پیشینه وچالشها

انواع روشهای ژئوفیزیک که در باستان شناسی مورد استفاده قرارگرفته است شامل، تصویربرداری های هوایی و فضایی، سنجش از راه دور، روشهای حرارتی و تصویر برداری با استفاده از پرتوهای فروسرخ، مغناطیسسنجی5، الکتریکی6، رادار نفوذی به زمین، الکترومغناطیسی7، چگالی سنجی8، لرزهنگاری9، پتانسیل10، پتانسیل خودزا11 و رادیومتری هستند. در این مقاله ضمن تشریح کاربری به ضعفها و قوتهای روش پرداخته و سیمای کلی از کاربرد روش رادار نفوذی به زمین ارائه شده است. روش استفاده شده در این مقاله بر اساس مطالعات کتاب خانه ای است. در این مقاله در پی پاسخ به این پرسش هستیم که محدودیتهای روش رادار نفوذی به زمین شامل چه مواردی می باشد. روش رادار نفوذی به زمین در علم باستان شناسی امروزه به عنوان یکی از روشهای موثر در این علم به حساب می آید. این روش یکی از روشهای مغناطیسی میباشد، که به وسیلهی امواج رادیویی مورد استفاده قرار می گیرد و تا حدودی شبیه به روش لرزه ای است. میتوان گفت این روش از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است که از آن جمله می توان به، واحد فرستنده، واحد گیرنده، واحد کنترل کننده، و واحد نمایش دهنده اشاره کرد. از جمله معایب این روش استفادهی آن در اعماق کم (حدود دو الی سه متر) است. در مورد به کارگیری آن در موارد باستان شناسی می توان به استفادهی آن در شناسایی چالهها، دیواها، کفها، گورها، و غیره اشاره کرد. به صورت کلی این روش در شناسایی اکثر یافته های باستان شناسی کارآمد می باشد.

کلیدواژه ها:

ژئوفیزیک ، باستان ژئوفیزیک ، رادار نفوذی به زمین ، مزایا ، محدودیتها