آزاد محمودی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان و استاد انجمن خوشنویسان ایران

طبع هنرپرور و نکته پرداز شاعران ایرانی از یک سو واهمیت فراوان خوشنویسی درنگرش ایرانیان ازسوی دیگر موجب شده تا به کارگیری اصطلاحات خوشنویسی به عنوان یکی از مواد خام و عناصر سازنده درآفرینش تصاویرشعری، همواره سنتی رایج درشعروادب ایران بوده و پسندی گسترده یابد. به طوری که تمامی شاعران ایران با گرایش های فکری متفاوت ازصوفی وعارف و واعظ و حکیم گرفته تا آزادی خواه و وطن پرست ازآن بهره جسته اند . دراین میان فردوسی گرچه اهمیت فراوانی به این بخش می دهد اما برخلاف دیگرشاعران از اصطلاحات متداول دراین زمینه استقبال نمی کند و به شیوه وسلیقه خاص خویش دراین میانه، میدان داری می نماید. هدف ازانجام این تحقیق، بازنمودن نکات پوشیده ولایه های پنهان این موضوع و نمایاندن سبک خاص فردوسی دربه کارگیری اصطلاحات مختلف خوشنویسی است تا ازاین رهگذرو با بررسی نوع گزینش و نحوه استفاده و بسامد هراصطلاح درشعراو، ارزیابی دقیق تری نسبت به ذهنیت هنری شاعری آفرینشگر چون فردوسی ارائه گردد.

فردوسی، شعر، اصطلاحات خوشنویسی