آرتمیز صیادچمنی - دانشجوی دکتری ادبیات حماسی دانشگاه ارومیه

در آثار حماسی فاخر همچون شاهنامه ی فردوسی و گرشاسپ نامه اسدی طوسی، زن نقشی فعال، و تاثیرگذار دارد. ذهن این دو شاعر هرگز نمی پذیرد شخصیت زن را موجودی منفعل و بی هویت نشان دهد. با بررسی ابیات و داستان ها شاهنامه و گرشاسب نامه به نقش و جایگاه مهم زن در آیینه ذهن فردوسی و اسدی طوسی پی برده می بریم و درمی یابیم که زنان در آثار آنها نقش های گوناگونی را بازی می کنند. حتی زنان گاهی در قالب نقش هایی می روند که به واسطه ی آن محدودیت های فرهنگی و اجتماعی زمان خود را در هم می شکنند. در نگاهی کلی نقش و شخصیت زن شاهنامه فردوسی و گرشاب نامه اسدی طوسی، مثبت است. گویی خواسته اند توجه خواننده را به نکات و ویژگی های مثبت آنان و جایگاه والای زنان در آن روزگاران سوق دهد و آن را به عنوان نیمه ی پنهان جامعه معرفی می کند، که نقشی بنیادین در استحکام زیربنای جوامع دارد. همچنین دراین بررسی که به شیوهی کتابخانه ای انجام گرفته، سعی شده تا از ابیات اصیلی که توسط این دو شاعر عالی قدر سروده شده استفاده شود و از ابیاتی که احتمال الحاقی بودن آن زیاد است در تحلیل استفاده نشود.

فردوسی، شاهنامه، اسدی طوسی، گرشاسپ نامه، زن در شاهنامه و گرشاسپ نامه