نفیسه دامغانیان - دانشجو دکترای مدیریت

این موضوع که دانش آموزان چگونه یکدیگر را درک کرده و چگونه با هم ارتباط برقرار می کنند جنبه ای فراموش شده از آموزش است .بیشتر زمان آموزش ، صرف ایجاد ارتباط مناسب بین دانش آموزان و مواد آموزشی می شود و مقدار نیز صرف چگونگی تعامل با دانشآموزان می گردد. اما چگونگی ارتباط دانش آموزان با یکدیگر، نادیده گرفته شده است . سه راه اصلی که دانش آموزان هنگام یادگیریمی توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند عبارت است از : موقعیت رقابتی ، موقعیت انفرادی ، موقعیت مشارکتیدر این مقاله به بررسی یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از بهترین راه های تعامل بین دانش آموزان و همچنین به عنوان یک روشآموزشی موثر در کلاس درس می پردازیم.یادگیری مشارکتی برای انجام دادن انواع فعالیت ها وتکالیف تحصیلی, از یادگیری درسهای مختلف گرفته تا انجام پروژه های تحقیقی,مورد استفاده قرار می گیرد.روش یادگیری مشارکتی هم پشتوانه های محکم نظری دارد و هم از حمایت های دقیق تجربی برخوردار است. این توانایی که دانشآموزان یاد بگیرند به طور مشارکتی با هم کار کنند ، یکی از عوامل مهم تقویت مهارت های اجتماعی، ایجاد دوستی های پایدار، ادراکدیدگاه دیگران و … می باشد . داشتن مهارت هایی از قبیل : خواندن ، صحبت کردن،گوش دادن،نوشتن ، محاسبه کردن، قدرت حلمساله و … ارزشمند می باشد اما اگر افراد نتوانند این مهارت ها را در تعاملات اجتماعی خود ، در مشاغل و محیط کاری، در محیطخانواده و دیگر محیط های اجتماعی به کار ببرند، همه ی آنها کاملا بلا استفاده خواهند بود.منطقی ترین راه آن است که این مهارت ها از راه یادگیری مشارکتی در یک قالب اجتماعی قرار گیرند. بنابراین باید تاکید کرد که یکقسمت سالم و موثر در آموزش ، یادگیری مشارکتی است.

یادگیری رقابتی، انفرادی، یادگیری مشارکتی، معلم، دانش آموز