حضور هوشیارانه بستگان درجه یک بیماران ضربه مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه یک مطالعه کیفی

مقدمه یکی از مهم ترین جنبه های تجربه خانواده های بخش مراقبت ویژه تلاش برای حفظ تماس با بیمار بوسیله ملاقات و حضور بر بالین بیمارمی باشد که این امر باعث نگرانی خانواده گردیده است. این مطالعه با هدف کشف معنای حضور هوشیارانه خانواده های بیماران ضربه مغزیکه در امر مراقبت از بیمار در بخش های مراقبت ویژه حضورداشته اند انجام شده است.روش مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوای قراردادی می باشد. 30 نفر از اعضاء درجه یک خانواده بیماران ضربهمغزی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از رعایت ملاحظات اخلاقی مورد مصاحبه عمیق، بدون ساختار و چهره به چهرهقرار گرفتند. داده های به دست امده پس از ضبط و نسخه برداری به روش تماتیک آنالیز مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها طی بررسی و تحلیل داده ها یک درونمایه اصلی (حضور هوشیارانه و امیدوارانه) و 3 طبقه احساس درک حضور، احساس خوش بینیو منابع حمایتی پدیدار گشت.نتیجه گیری یافته های مطالعه نشان داد که حضور هوشیارانه و امیدوارانه راهی است که به وسیله آن خانواده ضمن تماس نزدیک با بیماروضعیت بیمار را از نظر تغییرات حرکتی، فیزیولوژیک و روحی روانی مورد بررسی قرار داده و پیشرفت و بهبودی بیمار را مشاهده و با روزهایقبل مقایسه می نماید و با تغییر علائم و نشانه های رفتاری در بیمار امید و انگیزه مراقبت در وی افزایش می یابد. همچنین خانواده در طولملاقات با بیمار از منابع حمایتی درونی (مذهب و اعتقادات مذهبی) و حمایت بیرونی (حمایت توسط پرسنل بخش) نیرو و قدرت می گیرد. لذاپیشنهاد می گردد که جهت حضور همه جانبه خانواده بر بالین بیمار تغییراتی درسیاست های ملاقات در بخش های مراقبت ویژه صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

اعضاء نزدیک خانواده ، تجارب خانواده ، حضور هوشیارانه ، ملاقات ، ایران