نقش آموزش مهارت های خودتنظیمی رفتارهای انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان منطقه خسروشهردر سال تحصیلی 96-95

هدف این مقاله بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودتنظیمی رفتارهای انگیزشی بر پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان منطقه خسروشهر بوده است. خود تنظیمی یک مفهوم از حوزه روانشناسی توسعه است که توانایی فرد برای تولید رفتار اجتماعی تایید شده در غیاب کنترل خارجی را توصیف می کند. بنابراین اجرای برنامه ای که بتواند به دانش آموزان طریقه مدیریت یادگیری و احساسات منجر از آن را به صورت مستقل بیاموزد از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر به روش آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان منطقه خسروشهر استان آ.ش در سال تحصیلی 96-95 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 30 نفر از دانش آموزان انتخاب و در دو گروه 15 نفره کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابتدا پرسشنامه انگیزش پیشرفت هر منس (T.M.A) به صورت پیش آزمون اجرا شد. سپس بسته آموزشی مهارت های خودتنظیمی (پژوهشگر ساخته) طی 4 جلسه 60 دقیقه ای به دانش آموزان گروه آزمایش ارائه گردید. پس از آموزش های لازم پس آزمون اجرا شد. برای بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودتنظیمی رفتارهای انگیزشی بر پیشرفت و ا نگیزش تحصیلی از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t مستقل استفاده شد. تحلیل ها نشان داد سطح معناداری مشاهده شده برای تفاوت گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون پس از کنترل و پیش آزمون تفاوت معناداری است (P=0.01, F=7.73). بنابراین نتیجه گرفته شد آموزش مهارت های خودتنظیمی رفتارهای انگیزشی بر پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد و می توان گفت با آموزش مهارت های خودتنظیمی رفتارهای انگیزشی، می توان میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

مهارت های خودتنظیمی ، نگرش ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان