بررسی تاثیر استفاده از معماری سبز در فضاهای نیمه باز بر کیفیت آسایش روانی انسان

با توجه به رشد روزافزون تکنولوژی، افزایش کیفیت آسایش روانی و از طرفی تعاملات اجتماعی در انسان یک امر کاملا بدیهی و ضروری به نظر می رسد. امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی، لزوم توجه به توسعه پایدار و سخت و سازهای مطابق با اصول معماری در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استفاده از معماری سبز و حرکت به سوی توسعه پایدار یکی از عوامل موثر بر ایجاد آسایش و رفاه روحی و افزایش تعاملات اجتماعی کاربران ساختمان ها می باشد. از طرفی دیگر به دلیل بالاتر بودن ارزش اقتصادی فضاهای بسته نسبت به فضاهای باز و نیمه باز به طور کلی سطح فضاهای باز و نیمه باز کاهش یافته است که نتیجه ی آن کاهش ارتباط انسان با محیط بطعی پیرامون می باشد و باعث به مخاطره افتادن امنیت روانی انسان شده و انرژی و سلامت انسان تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی می باشد که با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای، توصیف و تحلیل پژوهش های پیشین این پژوهش انجام شده است. بنابراین د این مقاله سعی شده است که با بررسی استفاده از معماری سبز در فضاهای نیمه باز داخلی از تحلیل نمونه های مشابه، به اهمیت هرچه بیشتر این موضوع پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، فضای نیمه باز ، کیفیت ، آسایش روانی