تبیین اصول پایداری در مراکز کودکان

مسئله پایداری مبحثی است که به شکلی جدید مطرح شده و معماری پایدار از جمله جریان های مهم معماری در عصر حاضر است که در سه حوزه همزمان اقتصادی، اجتماعی و محیطی مطرح می گردد. یکی از مباحث مهم پایداری، در حوزه محیطی، تقلیل مصرف منابع تجدیدناپذیر و بهینه سازی مصرف انرژی است. از آنجا که بیشترین مصرف انرژی در بناها صورت می گیرد، لازم است با به کارگیری اصول پایداری مصرف انرژی های تجدیدناپذیر را کاهش داد تا بتوان آینده خوبی را برای فرزندمان ایجاد نمود، و چون تعداد مراکز مرتبط با کودکان درصد قابل توجهی از بناها را تشکیل می دهد لذا در این مقاله به این موضوع پرداخته خواهد شد. تامین آسایش انسان یکی از مسائل مهم در حیطه معماری بوده و می باشد که طراحان در تلاشند، با به کار بردن مصالح همساز با اقلیم و روش های موثر، این نیاز انسان را برآورده سازند زیرا در غیر این صورت در آینده نزدیک با مشکل بزرگ بحران انرژی مواجه خواهند بود. این مفهوم که براساس سه اصل صرفه جویی در منابع محیطی، طراحی براساس چرخه زیستی و ارزش های انسانی واقع شده است، تحولات مهمی را در عرصه تولید و مصرف پدید آورده و حوزه معمای و شهرسازی را به سمت بهره گیری از نیروهای محیطی و هماهنگی با بوم گرا هدایت نمود. طراحی مراکز کودکان نیز از مباحثی است که هر روز اهمیت بیشتری می یابد و نیاز به توجه و تخصص بیشتری پیدا می نماید. یکی از مهمترین راه کارهای کاهش مصرف انرژی در مراکز کودکان، شناخت مصالح و استفاده کارآمد از محیط طبیعی در طراحی می باشد. با ت.جه به اهمیت انرژ، موضوع این مقاله به بررسی راهکارهای استفاده از پایداری در مراکز کودکان اختصاص یافته است که سعی شده با استفاده از روش کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات و دسته بندی عوامل موثر در برقراری پایداری پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

کودکان ، مراکز کودکان ، پایداری ، بهینه سازی مصرف انرژی ، هماهنگی با طبیعت