تلاش امیدوارانه یک مادر برای انتقال تجارب سرکردن با فرزند دیرآموزش

دیرآموز فردی است با بهره هوشی 70 تا 89 مهم ترین ویژگی آنها کمبود توجه و تمرکز آنان نسبت به همسالان شان است. به همین دلیل برای یادگیری به معلمانی صبور و آشنا به وضعیت دیرآموزان نیازمندند. کتاب پسر دیر آموز من یک تجربه زیسته و یک واقع نگری است. تجربه 30 ساله مادری است که با بهره گیری از عشق مادری برای رفع کم توانایی ذهنی پسرش با شناخت از توانایی های فرزندش، راهکار هایی برای تواناتر کردن او به دست آورده است. به دلیل سست و انعطاف ناپذیر بودن اعضای بدن پسرم، انگشتانش در نوشتن حروفی مانند ض،ق،ظ، ی و... مشکل داشت. با ایده گرفتن از کتاب های آموزش نقاشی و نوشتن آن حرف ها به شکل نقطه چین و آموزش پسرم در وصل کردن نقطه ها، او توانست حس نیم دایره کشیدن را با انگشتان تجربه کند. در یادگیری اعداد، رفتن از 19 به 20،29 به 30 ، 39 به 40 و... برایش سخت بود و متوجه نمی شد. با استفاده از حافظه خوبش، ستونی از این اعداد نوشتم و او حفظ کرد. یه این شکل که وقتی به 19 می رسید می دانست که عدد بعدی 20 است و همین طور تا 99 به 100 را یاد گرفت. به علت عدم تمرکز کافی، عجول و هیجان زده بودن، دیرآموزان برای فراگیری در هر زمینه ای نیاز به تکرار دارند. همچنین برای رسیدن به نتیجه مطلوب، خانواده باید با ارتباط مستمر با معلم تلاش کند شیوه کار با فرد دیر آموز در مدرسه و خانه هماهنگ باشد. دیرآموزان برای افزایش اعتماد به نفس و کسب هویت انسانی - اجتماعی، نیاز دارند تا حد توان به تنهایی از پس زندگی روزمره خود برآیند و هر چه کمتر وابسته به خانواده باشند.

کلیدواژه ها:

دیرآموز ، کم توان ذهنی ، مرزی ، کسب مهارت های زندگی ، اعتماد به نفس ، وقایع نگاری ، کسب استقلال.