پیش بینی پیشرفت تحصیلی ریاضی براساس مهارت های مثبت اندیشی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان عباس آبادی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی ریاضی بر اساس مهارت های مثبت اندیشی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان عباس آباد انجام گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، تحقیق توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان عباس آباد به تعداد 762 نفر (399 پسر و 363 دختر) در سال تحصیلی 98-1397 بود که بر اساس فرمول کوکران 256 دانش آموزان (134پسر و 122دختر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد مهارت های مثبت اندیشی پنج عاملی چم زاده قنواتی و همکاران(1395)وآزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی معلم ساخت بود که روایی آنها طبق نظر متخصصان علوم تربیتی و معلمان با تجربه پایه پنجم ابتدایی و پایانی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب با ضرایب 0/80 و 0/76 مورد مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسیون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین مهارت های مثبت اندیشی (شناخت فکر و احساس و رفتار، خودگرایی های مثبت، نقش من، چالش ورزی و جایگزینی) با پیشرفت تحصیلی ریاضی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P≥0/05). همچنین، مهارت های مثبت اندیشی (شناخت فکر و احساس و رفتار، خودگویی های مثبت، نقش من، چالش ورزی و جایگزینی) به طور مثبت پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی را پیش بینی می کنند (P ≥0/05). بر اساس یافته های این پژوهش، مثبت اندیشی می تواند در پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان نقش موثری ایفا کند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، ریاضی ، مهارت های مثبت اندیشی ، پایه پنجم ابتدایی ، دانش آموزان.