حسین میلانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
عوض اله رضایی - رئیس خدمات شهری ناحیه دو شهرداری اسلامشهر
کبری غلامی - کارشناس علوم ارتباطات اجتماعی
خدیجه غلامی - کارشناس مترجمی زبان انگلیسی

توسعه شهری زمانی می تواند در جهت پایداری قرار گیرد که بتواند راهکارهایی مشخص، برای تامین مطلوب نیازهای خدماتی ساکنان ارائه دهد، لکن به علت نگرش بخشی، ضعف ساختاری مدیریت شهری و فقدان مشارکت مردمی، سازمان های خدمات رسان شهری نتوانستند به صورت کارا به توزیع فضایی عادلانه خدمات بپردازند. تردیدی نیست که مدیریت صحیح یک شهر بطور پیوسته نیازمند ردیابی و شناخت عوامل منحرف کننده فعالیت ها از مسیر اجرای بهینه آنها بوده تا به تبع آن کنترل و برطرف کردن تنگناها و عوامل منحرف کننده امکان پذیر باشد. مطالعه چشم انداز بیست ساله کشور، توجه به اصل50 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اهمیت به موضوع حفظ و نگهداری محیط زیست و تحویل هرچه صحیح تر و سالم تر این امانت به آیندگان باعث گردیده که مدیریت پسماند مورد توجه بیشتری قرار گرفته و اهمیت این موضوع جزو یکی از ضروری ترین محورهای توسعه پایدار محسوب گردد. بر همین اساس در این مقاله ضمن بررسی وضعیت شهر تهران و مشکلات آن در خصوص زباله، طرحی نو برای این مسئله ارائه می شود که هدف عمده آن بررسی نقش مشارکتهای مردمی در سیستم مکانیزه جمع آوری زباله با تاکید بر حوزه خدمات شهری(مورد مطالعه: شهر تهران) با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان داد بدون شک ، در کنار تولید کمتر زباله ها، جداسازی اجزای آن ، کمپوست، بازیافت و استفاده مجدد از مهمترین برنامه ها هم از لحاظ اقتصادی و هم از لحاظ زیست محیطی خواهد بود. همچنین مدیریت محله راهبری از طریق حذف هزینه های اضافی و کلان شهرداری برای انتقال زباله ها در طول روز، گامی موثر برای بهبود یا تغییر رفتاری های ناهنجار شهری برداشته شود.

مشارکتهای مردمی، سیستم مکانیزه، جمع آوری زباله، حوزه خدمات شهری، شهر تهران