مجید امیدی ارجنکی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهرکرد
حامدرضا ظریف صنایعی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهرکرد
هیثم حیدرزاده - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهرکرد

سیلابهای شهری، همیشه یکی از معضلات اصلی در شهرها بوده است. در اثر وقوع رگبارهای شدید کوتاه مدت، رواناب سطحی در شهرها جاری شده که موجب آبگرفتگی معابر می شود. در این پژوهش با استفاده از مدل SWMM به شبیه سازی رواناب سطحی و بررسی تاثیر استفاده از روکش های نفوذپذیر بر میزان ارتفاع و دبی اوج رواناب در منطقه کوی فرهنگیان شهرکرد پرداخته شده است. شبیه سازی در دوره بازگشت های بارندگی 2، 5 و 10 ساله انجام شد. محدوده مطالعاتی به 13 زیر حوضه تقسیم و در 5 زیر حوضه آن سناریوی روکش نفوذپذیر اجرا شد. نتایج اجرای این سناریو نشان داد در زیر حوضه های 3، 4، 5، 7 و 9 ارتفاع رواناب به ترتیب به میزان 19، 30، 27، 17 و 15 درصد در دوره بازگشت های مختلف کاهش داشته است. همچنین اجرای روش روکش نفوذپذیر دبی اوج رواناب را در دوره بازگشتهای 2، 5 و 10 ساله به ترتیب به میزان 12/82، 12 / 78 و 13774 درصد کاهش می دهد.

کلیدی: رواناب،دوره بازگشت،SWMM،روکش نفوذپذیر،دبی اوج