منصوره عبدالمنافی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد تکثیروپرورش آبزیان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

امروزه از دیدگاه متخصصین، حفاظت از ذخایر ژنتیکی گونه های در معرض خطر، نه تنها به عنوان یک ضرورت اجتنابناپذیر در تداوم تنوع زیستی به شمار میرود بلکه فرصتی است تا از ابعاد بهره برداری بهینه و پایدار، مورد توجه قرار گیرد. ماهیان خاویاری یکی از پراهمیت ترین گونه های آبزیان به شمار میروند که قدمتی بسیار طولانی دارند و به دلیل این سابقه فسیل زنده نام گرفته اند. این ماهیان به لحاظ استحصال خاویار، کیفیت گوشت و سایر محصولات جانبی از ارزشمندترین ماهیان اقتصادی محسوب میشوند و جایگاه ویژه ای را در تجارت جهانی محصولات آبزیان به خود اختصاص داده اند. متاسفانه صید بیرویه، ایجاد سدها، صنعتی شدن رودخانه ها، آلودگی و سایر عوامل روزبه روز از ذخایر این ماهیان کاسته و مانع مهاجرت و تخم ریزی طبیعی این ماهیان گردیده است. افزایش روزافزون صید این ماهیان بهخصوص در دریای خزر و در پی آن کاهش خاویار از یکطرف و افزایش جهانی تقاضای خاویار از طرف دیگر، تکثیر و پرورش این ماهیان را به خود معطوف داشته است.

آبزی پروری، تکثیر، پرورش، ماهیان خاویاری، خاویار