شکوفه دارابی - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان، تبریز، ایران.

خداشناسی در تمامی اعصار، ذهن بشر را به خود مشغول و او را به ستایش و پرستش خدایان شکوهمند واداشته است. متون حماسی در نمایش این کوشش عقیدتی بشر نقش چشمگیری دارند. چهار اثر بزرگ حماسی جهان، شاهنامه، مهابهارات، ایلیاد و انهاید، الگوهای اساطیری ایران و سایر ملل در حوزه ی دین واخلاق و طرز تلقی گذشتگان را درباره ی هستی و آفریدگار و رابطهی انسان و خدا نشان میدهند سه اثر حماسی در فضایی کاملا0 اسطورهای قرار دارند و خالق در عرصه ی آنها محدود به خدایان و اله ههایی میشود که صفات، رفتار و حتی پیکره های انسانی دارند. اما فردوسی با تلفیق عناصر دینی با الگوهای اساطیری، گرایشهای متعالی خود به آرمانهای انسانی و اخلاقی را در شاهنامه جای داده است. برای تبیین این موضوع، نگارنده نوشتار حاضر کوشیدهاست، ضمن معرفی خدایان باستانی ایران، یونان، هند و روم، صفات، جایگاه و نقش آنان را در باورهای مردم باستان بر اساس چهار اثر حماسی مذکور بررسی نماید.

خدا، حماسه، شاهنامه، مهابهارات، ایلیاد و انهاید.