شیدخت شیرمحمدی - دانشکده دامپزشکی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
فرنگیس سالمی - گروه علوم دامی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر استفاده از مکمل پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید در جیره غذایی بر جمعیت میکروبی ومورفولوژی روده کوچک جوجه های گوشتی طراحی و اجرا گردید. بدین منظور، تعداد 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308خریداری گردید و به محل انجام تحقیق انتقال داده شدند. سپس جوجه ها در 12 گروه 10 قطعه ای با میانگین وزنی 3±39 گرم تقسیم شدند. تیمارهای آزماشی شامل تیمار 1 (تیمار شاهد، جیره پایه فاقد پربیوتیک)، تیمار 2 (جیره پایه + 200 گرم در هر تن خوراک (0/02درصد) پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید)، تیمار 3 (جیر ه پای ه + 400 گرم در هر تن خوراک (0/04 درصد) پربیوتیک ایزومالتو- الیگوساکارید) و تیمار 4 (جیره پایه + 600 گرم در هر تن خوراک (0/06 درصد) پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید) بود. طول دوره پرورش42 روز بود و در این مدت آب و خوراک به صورت آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. در پایان دوره 42 روزه پرورش ریخت شناسی رودهکوچک، جمعیت باکتری و pH دستگاه گوارش مورد سنجش قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که در روز 27 دوره پرورش در مورد طول و ضخامت پرزها هیچ گونه اثرات معنی داری مشاهده نگردید (p> 0.5) اما استفاده از پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید در دو سطح 0/04 و 0/06 درصد به طور معنی داری منجر به کاهش و عمق کرییپت ها و همچنین افزایش نسبت طول پرز به عمق کرپیت گردید (p<0.5). همچنین در 42 روزگی نشان داد که اختلاف معنی داری هنگام استفاده از هیچ کدام از تیمارهای آزمایشی بر طول و ضخامت پرزها و همچنین عمق کرییپت ها، وجود نداشت (p> 0.5)؛ ولی مشابه با نتایج در 27 روزگی در مورد شاخص نسبت طول پرز به عمق کریپت، استفاده از پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید در دو سطح 0/04 و 0/06 درصد به طور معنی داری منجر به افزایش نسبت طول پرزبه عمق کرپیت گردید (p<0.5). نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی در مورد جمعیت کل باکتری ها ایلئوم وسکوم مشاهده نشد (p> 0.5). ولی جمعیت لاکتوباسیلوس های پرندگان دریافت کننده تیمار حاوی پربیوتیک در دو سطح 0/04 و 0/06 درصد در مقایسه با تیمار شاهد و تیمار حاوی سطح 0/02 پربیوتیک بیشتر بود (p<0.5). همچنین اگرچه تیمارهای حاوی پربیوتیک به طور معنی داری منجر به کاهش جمعیت ای کولای ایلئوم در مقایسه با تیمار شاهد شدند، اما این اثرات معنی دار هنگام بررسی جمعیتای کولای سکوم تنها در مورد تیمار حاوی پربیوتیک در سطح 0/06 درصد مشاهده شد (p<0.5)، در مورد pH دستگاه گوارش نیز پرندگان دریافت کننده تیمارهای حاوی پربیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری pH ایلئوم پایین تری داشتند ولی اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی از نظر pH سکوم مشاهده نشد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد استفاده از پربیوتیک ایزومالتو-الیگوساکارید بویژه در سطح 0/04 و 0/06 درصد با تاثیر مثبت بر ریخت شناسی و میکروفلور می تواند در صنعت پرورش جوجه های گوشتی مورد توجه قرار گیرد.جوجه های گوشتی مورد توجه قرار گیرد.

پربیوتیک، ایزومالتو-الیگوساکارید، ریخت شناسی روده، میکروفلور، جوجه گوشتی