تاثیر رفتار والدین هنگام خواباندن کودک بر سلامت روانی و هوش هیجانی نوآموزان پیش دبستانی

نحوه ی تعامل والدین در رابطه با رفتار کودک، بر تحول کودک تاثیرگذار است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رفتار والدین هنگام خواباندن کودک بر سلامت روانی و هوش هیجانی نوآموزان است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی والدین نوآموزان شهرستان بهشهر است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده 110 نفر از نوآموزان انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های رفتار تعاملی والدین هنگام خواباندن (PIBBS)، سلامت روانی گلبرگ و هوش-هیجانی برادبری-گریوز است. در پژوهش حاضر روایی پرسشنامه ها توسط روانشناسان و اساتید متخصص مورد بررسی و پس از انجام اصلاحات لازم مورد تائید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 0/73، 0/77 و 0/71 بدست آمد. پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط والدین نوآموزان، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین رفتار والدین هنگام خواباندن کودک با سلامت روانی (0/24) و هوش-هیجانی (0/45)، رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد. نتیجه ی پژوهش نشان داد که رفتار والدین هنگام خواباندن کودک بیشترین تاثیر را بر هوش هیجانی نوآموزان (=Beta-0/45) در سطح معناداری کوچکتر از 0/01 دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار والدین ، خواباندن کودک ، سلامت روانی ، هوش هیجانی ، نوآموزان