امیر منصوری - ۱هیات علمی دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران
مژگان امیری - دانشجو اتاق عمل، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران
فاطمه رستمی - ۳دانشجو اتاق عمل، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،
محمد رفیع بذرافشان - هیات علمی دانشکده علوم پزشکی لار، لار، ایران
راضیه آزادی فکر - هیات علمی دانشکده علوم پزشکی لار، لار، ایران،

سابقه و هدفخطاهای درمانی از شاخص های مهم ایمنی بیمار محسوب شده و موجب آسیب بیمار، افزایش نرخ مرگ و میر، مدت اقامت و هزینه، نارضایتی و کاهش اعتماد می شوند. یکی از بخش ها که براساس نیازهای سازمانی، آموزشی، محیطی و تکنولوژیکی از پرخطرترین بخشهای بیمارستان است و پروسیجرهای مختلف در آن انجام می شود، اتاق عمل می باشد. با توجه به اینکه دانشجویان نیز در طی کارآموزی ها در اتاق عمل حضور یافته و تحت آموزش هستند، احتمال خطا در بین آنها وجود دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف فراوانی و علل خطاهای درمانی و موانع گزارش دادن آنها در دانشجویان اتاق عمل دانشکده علوم پزشکی گراش انجام گرفت.مواد و روش هااین پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته اتاق عمل دانشکده علوم پزشکی گراش بوده که حداقل یک ترم را در اتاق عمل حضور داشته اند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخت که براساس مطالعات قبلی طراحی شده بود استفاده گردید. پرسشنامه چهار قسمت داشته شامل: اطلاعات دموگرافیک، نوع خطا، علل بروز خطا و پرسشنامه علل عدم گزارش خطا. پس از تکمیل پرسشنامه اطلاعات در نرم افزار SPSS 16 وارد و آنالیز شدند. یافته ها از 59 نفر شرکت کننده 74/6% مونث و 93/22% مجرد و میانگین سنی 21/73±1/95 سال بود. بیشترین میزان خطا مربوط به عدم رعایت تکنیک استریل (62/7%)، استفاده نادرست از تجهیزات (61/1%)، شمارش نادرست گازهای جراحی (55/9%) بود. بیشترین علت بروز خطا ناآشنایی با پروسیجر جراحی (76/3%)، حواس پرتی (67/8%)، هماهنگی ناکامل تیم جراحی (7/62%) بود. بیشترین علل گزارش نکردن خطا سرزنش شدن توسط جراح (2/71%)، تاثیر در نمره ارزیابی و بروز مشکلات آموزشی (4/64%)، ترس از اطلاع دادن به مربی و بی کفایت تلقی شدن (61%) بود. نتایج رگرسیون لجستیک در خصوص فراوانی خطا نشان داد هیچ یک از متغییرهای دموگرافیک با سه مورد فوق تفاوت معنی داری را نشان ندادند (0/05

خطاهای درمانی،گزارش دادن، دانشجویان، اتاق عمل