ندا دودانگه بالاخانی - کارشناسی ارشد مامایی، ماما، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج ایران

زمینه و هدف: بارداری وزایمان مرحله ای تکاملی در زندگی یک زن به شمار می آید.از آنجا که همه ی زنان از نظر عاطفی -هیجانی یکسان ومتعادل نیستند ممکن است در برابر حاملگی وزایمان واکنش های متفاوتی از خود بروز دهندمطالعات نشان داده است که رویدادهای استرس زا واضطراب در طول دوران بارداری می تواند با عواقبی نظیر تولد نوزاد با وزن کم،کاهش آپگار،زایمان زودرس [محدودیت رشد داخل رحمی وآسیفکسی وسقط همراه شوددر زنان باردار گروه پرخطر احتمال بروز اضطراب وگوشه گیری واختلالات خواب وخوراک ،ترس واحساس تنهایی بیشتر است.روش بررسی :این مطالعه به روش نیمه تجربی در بیمارستان کمالی کرج در بخش مادران پرخطر انجام شد.نمونه ها با داشتن معیارهای ورود(سن45-15 سال،بارداری پرخطر،عدم شرکت در مطالعه تحقیقاتی همزمان و....)و با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شده ودر یک گروه 40نفره به صورت قبل با استفاده از پرسشنامه استرس واضطراب (اشپیل برگر) سطح اضطراب واسترس اولیه مورد سنجش قرار گرفت سپس تحت آموزش تن آرامی پیش رونده عضلانی مشتمل بر4جلسه 90 دقیقه ای در طی2هفته قرار گرفتند ودر پایان میزان استرس واضطراب مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این بررسی، میانگین نمره اضطراب واسترس قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معنیداری نشان داد (p<0/001)نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تن آرامی موجب کاهش اضطراب در مادر باردار میشود.پیام جهت سیاست گذاری:به نظر میرسد با گنجاندن برنامه ها ی تن آرامی در مراقبتهای معمول بارداری میتوان استرس واضطراب زنان باردار را کاهش داد و سلامت روانی زنان باردار را ارتقا داد.

تن آرامی، مدیریت استرس، اضطراب، باردار