میترا محمدخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
زهرا عباسی دولت آبادی - استادیار گروه پرستاری مراقبت ویژه, دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

زمینه و هدف: خشونت علیه زنان شامل هرگونه اعمال خشونت مبتنی بر جنسیت است که منجر به آسیب های جسمی, جنسی یا عاطفی به زنان می گردد. با تغییرات فرهنگی جوامع, خشونت جسمی از نوع فیزیکی جای خود را به خشونت عاطفی داده است که اثرات زیان بارتری نسبت به سایر انواع خشونت بر سلامت روان زنان می گذارد. این مطالعه با هدف تعیین پیامدهای روانی خشونت عاطفی بر علیه زنان انجام گرفته است.روش کار: مطالعه مروری حاضر از طریق جستجو در پایگاه داده های google scholar، PubMed، SID، Mag Iran با استفاده از کلیدواژه های پیامد روانی، خشونت، خشونت عاطفی و زنان با هر دو زبان فارسی و انگلیسی از ابتدای 1998 تا انتهای 2018 انجام شده است.یافته ها: نتایج مطالعات نشان می دهد %27-83 از زنان درسراسر جهان حداقل تجربه یک بار خشونت خانگی را داشته اند و در این میان خشونت عاطفی بالاترین میزان شیوع را با %81,2 به خود اختصاص داده است که در بیشتر مواقع خود را به صورت حسادت, آزار و اذیت کلامی/انتقاد و انزوای اجتماعی نشان می دهد. این نوع از خشونت منجر به افزایش 3-7 برابری افسردگی, اختلالات اضطرابی, اختلال استرس پس از حادثه, وسواس, شکایات جسمی, پرخاشگری و حتی اقدام به خودکشی در میان زنان می شود. هم چنین در مقالات متعدد بین خشونت عاطفی در دوران بارداری و افسردگی پس از زایمان نیز ارتباط معنی دار مشاهده شده است.نتیجه گیری: خشونت عاطفی از طریق کاهش اعتماد به نفس و حس شایستگی و ارزشمندی منجر به افسردگی و کاهش سایر مولفه های فردی و اجتماعی سلامت روان در زنان می شود. با در نظر گرفتن این نکته که تامین امنیت عاطفی زن در خانواده بر ثبات و پایداری خانواده و متعاقب آن بر سلامت جامعه موثر می باشد لذا میتوان با ارتقا وضعیت فرهنگی, مذهبی, اقتصادی و هم چنین آموزش پیرامون مهارت های ارتباطی وکنترل خشم باعث کاهش خشونت علیه زنان و بهبود سلامت روان جامعه شد.

خشونت عاطفی، زنان، پیامد عاطفی