سیدعبدالهادی دانشپور - دکتری شهرسازی، عضو هیئت علمی و مدرس گروه شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ای
مریم روستا - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران

از ابتدای شکل گیری اندیشه توسعه پایدار در مجامع شهرسازی، یافتن الگویی عملی برای تحقق توسعه شهری پایدار، همواره از اصلی ترین دغدغ ههای شهرسازان بوده است. الگویی که ابعاد مختلف زیس تمحیطی، فرهنگی- اجتماعی و اقتصادیِ توسعه پایدار را که در نیمه دوم قرن بیستم « دهکده های شهری » پاسخ گو باشد و با تأکید بر مختصات بومی و محلی هر منطقه ارائه شده باشد. ایده شکل گرفت و در دهه انتهایی این قرن با رسمیت بیشتری مطرح گشت، یکی از الگوهایی ست که با اندیشه تحقق سکون تگاهی پایدار، شکل گرفته است. این الگو را همچنین م یتوان در امتداد رویکردهای اخیر شهرسازان به شهرسازی کوچک مقیاس دانست که عکس العملی در مقابل معضلات و چالش های فراوان کلا نشهرهاست. الگویی که تلاش دارد، ضمن تحقق ابعاد گوناگون توسعه پایدار شهری، مطلوبیت های زیست محیطی، فرهنگی و اجتماعی زندگی روستایی و نیزتنوع، امکانات و فرص تهای زندگی شهری را هم زمان در یک سکونت گاه کوچک مقیاس جمع کند.دهکده های » این نوشتار با مطالعه و بررسی منابع موجود در این باب، ضمن تبیین سرچشمه های شکل گیری و مبانی نظری ایده و یافتن اصل یترین شاخص ههای این الگو، هم چارچوب معینی از مختصات و ابعاد یک دهکده شهری را ارائه نموده و هم با « شهری مقایسه تطبیقی ویژگی های این گونه از توسعه با شاخصه های توسعه شهری پایدار، آن را به عنوان یکی از گونه های توسعه شهری پایدار معرفی می نماید.

توسعه شهری پایدار، دهکده شهری، سکونت گاه، شهر، شهرسازی