مریم فرخی - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر اسلامی تبریز

یکی از مشکلات عمده زندگی شهری بشر امروزی، سرسپردگی بیش از حد به حرکت سواره و در نتیجه غفلت از حرکت پیاده وساماندهی فضاهای آن می باشد .فضاها و عرصه های عمومی یکی از عناصر ضروری و اساسی زندگی روزمره شهری و مه مترین بخش شهرها به شمار م یروند . پیاده روی یکی از پایدارترین روشهای حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد. همچنین، پیاده را ه ها که بستر اصلی حرکت پیاده هستند، در سطح شهرها همانند کانون های رشد عمل کرده و تاثیر بسزایی در اصلاح و تحریک فضاهای پیرامونی خویش ایفا می نمایند. پیاده رفتن یکی از نیازهای اساسی انسان است، که اتومبیل هرگز آن را برآورده نمی سازد. این در حالی است که متاسفانه شواهد زیادی در دست است که در کشور ما پیاده روی حتی بعنوان روشی از حمل و نقل ناشناخته مانده است. در این راستا محقق به بررسی مفهوم توسعه پایدار و حرکت پیاده پرداخته است و در نهایت نقش پیاده راه ها ( نمونه موردی : پیاده راه تربیت تبریز ) در توسعه پایدار شهرها و اصول پیشنهادی جهت ایجاد یک محدوده پیاده مدار پایدار، تبیین گردیده است.

پیاده مداری ، توسعه پایدار،حرکت پیاده ، محور های پیاده