روشهای اندازه گیری پوسیدگی دندانی: یک مطالعه مروری

مقدمه اندازه گیری پوسیدگی دندان به عنوان شایع ترین بیماری دهان، ابزاری مهم برای پایش و مراقبت سلامت دهان است. شاخص های متعددی برای تعیین وضعیت پوسیدگی طراحی شده است. هدف از انجام این مطالعه مروری، بررسی مهمترین شاخصهای اندازه گیری وضعیت پوسیدگی دندانی ومقایسه آنها میباشد.روش اجرابرای جستجوی منابع این مطالعه، مقالات منتشر شده به زبان انگلیسی از سال 2000 تا کنون در پایگاه های اطلاعاتی PubMed وGoogle scholar مورد جستجو قرار گرفتند. کلیدواژه های Oral health ، Caries measureme، Dental caries ، AND Indices استفاده شد. سپس، از میان 720 مقاله یافته شده، 25 مقاله مرتبط با هدف، برای این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است. نتیجه گیری پنج شاخص مهم و پرکاربرد مورد بررسی در این مطالعه عبارت است از: .DMFT, ICDAS , CAST, PUFA, ICCMS شاخص DMFT به عنوان قدیمی ترین شاخص که در اواخر ده ه 1930 میلادی مطرح شده است تنها به بیان تعداد دندانهای از دست رفته ترمیم شده یا پوسیده میپردازد که از نظر محققین، زمان کمتری را نسبت به سایر شاخص ها لازم دارد و برای استفاده از آن دربیان میزان پوسیدگی در یک جامعه از معدل گیری استفاده میشود. شاخص ICDAS با رویکرد پیشگیرانه برای طبقه بندی مراحل پوسیدگی و میزان فعال بودن ضایعه نسبت به DMFT برتری داشته و از آنجاییکه جزییات بیشتری را در نظر میگیرد، زمان طولانی تری را از محقق گرفته و آنالیز سخت تری دارد. ICCMS بیشتر برای اطلاع از وضعیت دندانی بیمار و میزان ریسک پوسیدگی استفاده میشود. اگرچه این شاخص هنوز جایگاهی در بسیاری از کشورها ندارد، اما پیشگویی بلندمدت تری را ارایه میدهد و برای مطالعات کلینیکی و هم مطالعات public health استفاده میشود. این شاخص الگوی مشخصی را برای هر میزان ریسک پوسیدگی تعیین میکند. شاخص CAST یکی از ارزشمندترین شاخص ها برای گزارش کردن وضعیت پوسیدگی به شمار میرود چرا که با اختصاص دادن زمان تقریبا برابر با DMFT میتواند اطلاعات قابل قبول تری از نیازهای پیشگیرانه فرد ارایه میدهد. موافقت و هماهنگی بیشتری در بین محققین ایجاد میکند، شدت ضایعه را مشخص کرده و بدون نیاز به تجهیزات پیشرفته میزان پیشرفت پوسیدگی را تعیین میکند.

کلیدواژه ها:

Cavity Indices ، DMFT ، ICDAS ، CAST ، PUFA ، ICCMS