رضوان سخنگو - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علامه فیض کاشانی، دانشکده حقوق، کاشان،ایران

بر اساس ماده یک قانون مسولیت مدنی هر کس بدون مجوز قانونی عمدا یا در نتیجه بیاحتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگرکه به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمهای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خودمی باشد. اصلی ترین هدف مسئولیت مدنی در همه نظام های حقوقی جبران خسارت زیان دیده است. اندیشه ایجاد نظام خاص جبران خسارت در بیمارستان ها و کلینیک ها هنگامی مطرح شد که راه حل هایی که دکترین و رویه قضایی به منظور جبران خسارت ناشی از این دست حوادث بیان نمودند، مشکل را به طور کامل حل نمی کرد. با ظهور بیمه های مسئولیت و پیشرفت آن به سمت مسئولیت ناشی از کالا،یک نوع ارتباطی بین حقوق بیمه و حقوق مسئولیت مدنی به وجود آمد که مشکلات را تاحدود زیادی مرتفع کرده است. از طرفی مسوولیت پزشک و پرستار و حتی کادر درمان، جوابگو بودن آنها در مقابل خساراتی است که به بیمار وارد می آورد و سبب این خسارات، انجام وظایفی است که این وظایف می تواند در قالب های مختلف باشد. تشخیص های نادرست پزشکی و افعال نامناسب پرستاران و کادر درمانی می تواند مسیر درمان را کاملا منحرف کند، در نتیجه گاهی بیمار، فرصت درمان را به دلیل تشخیص غلط یا فعل غلط از دست می دهد و مراحل درمان بسیار سخت تر از قبل می شود.پس تشخیص های غلط پزشکی، تنها محصول خطای یک فرد نیست و عوامل زیادی در بروز آن نقش دارد.

بیمه مسولیت، پزشکان و پرستاران، کادر درمانی، خسارت