بررسی مولفه های ادراک فضای معماری در حوزه بساوش پذیری کودکان سنین 7 تا 12 سال

یکی از وظایف اصلی معماران امروز، ایجاد معنی در فضاهای مختص کودکان است، تا کاربر کودک بتواند ارتباطی تنگاتنگ میان گذشته، حال و آینده خود برقرار نمایند. در مرحله شناخت حسی، تحریک های محیط از طریق حواس بر سازواره تاثیر می گذارند. برای شکل گیری پایه های رشد شخصیتی، ذهنی و ... ، کودکان نیازمند چنین فضایی هستند که موجب تحریک حواس پنج گانه در کودک می شوند. سوال اصلی پژوهش این که مولفه های حس لامسه در یک پروژه دوستدار کودک چیست که از یک فرض اساسی نشآت میگیرد و آن اینکه با توجه به مولفه های حس لامسه میتوان به بالاترین سطح از درک فضا توسط کاربر کودک دست یافت. در این پژوهش غنای حسی لامسه کودکان با توجه به مصالح، جزییات کالبدی، محرکهای حسی لامسه در 4 نقطه به نامهای نقطه 1 (دان بدن)، نقطه 2 (دان خانه)، نقطه 3 ( دان شهر) و نقطه 4 (دان زمین توسط 6 کودک 7 تا 12 سال در پروژه باغ علم کودک با روش تحلیل محتوا و متدولوژی گروه بحث بررسی شده و از نتایج پژوهش چنین بر می آید که بهره گیری از قوه لامسه نقش بسزایی در درک کودک از فضا و در نتیجه آموزش پذیری موثر دارد.

کلیدواژه ها:

قوه لامسه ، بساوش پذیری ، درک فضا ، باغ علم کودک