محمدهادی فلاح زاده - استادیار دانشگاه ادیان و مذاهب قم
راضیه علی اکبری - دانشجوی دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب

معیار تمدن در قرآن، وجود فرهنگ دینی در جامعه می باشد. قرآن هر توسعه شهری و رشدو تکامل در امور مادی و علمی را تمدن نمی داند، بلکه آن اجتماعی که در مسیر هدف های الهی باشد را متمدن می خواند. در نتیجه آن تمدنی با دوام تر است که مسیر هدف های الهی باشد را متمدن می خواند. در نتیجه آن تمدنی با دوام تر است که مسیر حرکت اجتماعی و فردی ان با برنامه انبیای الهی همسو هم جهت باشد و برنامه انبیای الهی این بود که مبنای پیشرفت و تمدن را تعالی فرهنگ و بینش و کمال فکری انسان ها قرار دهند، نه صرفا پیشرفت در عرصه علم و صنعت و تکنولوژی، بنابراین تمدن حقیقی زمانی محقق می شود که انسان ها، صرف نظر از هر نژاد و قوم و زبانی، براساس اصول مشترک الهی، به صورت یک کل درآمده و در یک جهت حرکت کنند. چنانچه امروزه جوامع اسلامی، در هر نقطه ای از جها و با وجود شکاف های موجود فراروی انسجام اسلامی، دارای زمینه ها و بسترهای اساسی برای دستیابی به تمدن اسلامی هستند. ازاین رو مقاله حاضر با روش تحلیلی توصیفی و با هدف ایجاد زمینه در جهت تحقق تمدن یکپارچه اسلامی، در نظر دارد به بررسی این موضوع بپردازد که ایمان مشترک تمام مسلمانان جهان به خداوند و رسالت نبی مکرم اسلام (ص) و پایبندی به آموزه های قرآن مجید از اصلی ترین اصول تمدن ساز اسلامی می باشد که تقویت آن ها به تحکیم و تثبیت تمدن یکپارچه اسلامی می انجامد.

تمدن اسلامی، وحدت اسلامی، توحید، پیامبر اکرم اسلام (ص)، آموزه های قرآنی، قانون گرایی