از نشستن بخیز! درنگ در معنای بیتی از بوستان
محل انتشار: دو ماهنامه آینه پژوهش، دوره: 30، شماره: 175
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 307
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMR-30-175_001
تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1398
چکیده مقاله:
نویسنده در نوشتار پیش رو، بیت گر آن بادپایان برفتند تیز /تو بی دست و پای از نشستن بخیز از بوستان سعدی را مورد کنکاش و مداقه قرار داده و معنای از نشستن بخیز را بازگو می کند. به زعم وی، از نشستن بخیز یعنی: در حال نشستن بغیژ، همان طور که نشسته ای خود را بر سرین بسران و پیش برو، خود را (به حالت خزیدن) روی زمین بکش و برو جلو. و معنای بی دست و پای یعنی اینکه: تو، بدون یاری جستن از دست و پا و بی آنکه دست و پایت را در کار آوری، همانطور که نشسته ای بخیز/ بغیژ.
کلیدواژه ها:
نویسندگان