بررسی رابطه آموزش در محیط یادگیری سازنده گرایی و نگرش به درس علوم

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش بر اساس الگوی سازنده گرایی با نگرش به درس علوم دانش آموزان پایه ششم دبستان شهرستان گناباد در سال تح صیلی 1397-98 میبا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ششم ابتدایی مدارس شهر ستان گناباد میباشد که از بین آنها 260 نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه سنجش نگرش به درس عسگری و نظرسنجی محیط یادگیری سازنده گرایی آلدریج و تیلور استفاده شد. روش پژوهشی تو صیفی- همبستگی میباشد. به منظور تحلیل داده ها از یافته های تو صیفی و یافته های ا ستنباطی شامل ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیره (به روش همزمان) و تحلیل واریانس استفاده میشود.نتایج تحقیق نشان داد که ارتباط معناداری بین محیط یادگیری سازنده گرایی نگرش به درس علوم دانش آموزان پایه ششم دبستان شهرستان گناباد وجود دارد؛ که میزان همبستگی محیط یادگیری سازنده گرایی با نگرش به درس علوم 0/532 میباشد.