نیلوفر آبسالان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

آنچه امروزه در معماری بومی مناطق مختلف کشور مشاهده می شود تدبیری است که بومیان هر منطقه با توجه به فرهنگ، اقتصاد و اقلیم هر منطقه پدید آورده اند. در بررسی های انجام شده بر روی ابنیه روستایی، گونه هایی از سکونتگاه ها شناسایی شده است که شکل گیری ابنیه، فرم معماری و مصالح به دلیل تنوع و گوناگونی اقلیم، موقعیت جغرافیایی، فرهنگ و اقتصاد منطقه و مردم متفاوت بوده است. در استان سیستان و بلوچستان به علت وجود باد های 120 روزه، گرمای شدید و ارتفاع کم نسبت به سطح دریا و همچنین و گرد غبار و وجود دریاچه هامون، شرایط خاصی ایجاد شده است که ابعاد آن را در مناطق مختلف روستایی از شمال تا جنوب می توان مشاهده کرد. آیا میتوان گفت که یکسان انگاری اقلیمی، فرهنگی و اقتصادی در استان موجب پیدایی معماری یکسان در روستا ها گردیده است و آیا استفاده از مصالح در روستاها نقشی در سبک ابنیه های روستایی دارد مسلما روستا های گوناگون با قرار گرفتن در شرایط اقلیمی خاص، استفاده از مصالح را نیز در سبک ابنیه ها بی تاثیر ندانسته اند. در این مقاله سعی شده است که مقایسه ای بین مصالح و سبک خانه ها در بخش های مختلف استان صورت بگیرد.

معماری، ابنیه روستایی، مصالح، اقلیم، سیستان و بلوچستان.