حسن طاهرخانی - دانشیارمهندسی عمران )راه و ترابری(، دانشگاه زنجان،زنجان، دانشکده مهندسی عمران و نقشه برداری
میلاد تاج دینی - دکترای مهندسی عمران)خاک و پی(، دانشگاه تبریز، تبریز، دانشکده مهندسی عمران
محسن محمودی نهرانی - کارشناس ارشد عمران )راه و ترابری(، دانشگاه زنجان، زنجان، دانشکده مهندسی عمران و نقشه برداری

تثبیت بسترهای سست و نیز لایه های زیراساس و اساس با افزودن مواد تثبیت کننده از فنون رایج راه سازی است. در این پژوهش به بررسی مقاومت برشی بین لایه آسفالتی با خاک تثبیت شده پرداخته شده است. خاک انتخاب شده برای تحقیق خاک رس کائولینیت با دامنه خمیری پایین ) CL ( میباشد. درصد آهک بهینه برای تثبیت این خاک با روش اصلاح دامنه خمیری 5 درصد به دست آمد. بررسی مقاومت برشی با استفاده از دستگاه برش مستقیم 10 * 10 انجام شد، به این صورت که در فک پایین این دستگاه خاک تثبیت شده با درصد رطوبت بهینه متراکم شده و در فک بالا لایه آسفالتی قرار میگرفت. اتصال بین دولایه در حالتهای مرطوب، خشک و هرکدام در حالت با پریمکت و بدون پریمکت بررسی شد. برای مقایسه مقاومت برشی از دو پارامتر چسبندگی ) C ( و زاویه اصطکاک استفاده شده است. آزمایش برش مستقیم با استفاده از دو نوع مخلوط آسفالتی با درصد قیرهای مختلف انجام شد.

تثبیت، مقاومت برشی، چسبندگی، زاویه اصطکاک.