مریم ناز بهرام منش تهرانی - استادیار، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، دفتر نظارت و ارزیابی

با مطالعات دیرینه شناسی و چینه شناسی بر روی حدود 10 برش از پالئوزوئیک البرز شرقی تا البرز غربی و نمونه برداری از ماکروفسیلها در این نواحی منجر به شناخت وضعیت جغرافیای دیرینه در زمان کربونیفر زیرین در این نواحی گردید. از میان 14 برش انتخاب شده، 10 برش دارای ماکروفسیل بودند که بهترین برشها در شمال باختری شهر دامغان به نام برش آبرندان واقع در مختصات جغرافیائی 36° 21 12/ 7 ″N و 54° 15 54″ E است که از غنای فسیلی کاملی برخوردار میباشد و مورد مطالعات دقیق فسیل شناسی قرار گرفت.در میان این تحقیق یک جنس از پلسیپودها برای اولین بار در این ناحیه شناسائی گردید که به صورت سیستماتیک مطالعه شده است. این گونه تحت نام Hippocardia alborza Hoare & Aghababalu, 2001 که از روستروکونکیدهای پالئوزوئیک میباشد، تحت عنوان این گونه به نام البرزا نامیده شد. نخستین بار این گونه از رسوبات سازند بهرام (دونین پسین-کربونیفر) ناحیه شمال و شمال خاوری کرمان گزارش گردیده است (آقابابالو، .(1999 ظهور این گونه و بررسیهای بازوپایان و میکروفسیلهای این برش یه صورت همزمان بیانگر آن است که ایران در زمان کربونیفر آغازین شباهت زیادی به زونهای شمال آمریکا، غرب اروپا و تا حدی پلاتفرم روسیه نشان میدهد تا شباهت به آبهای سرد استرالیا داشته باشد. ناحیه البرز در زمان تورنزین در عرض جغرافیائی 40º-45º حاشیه شمالی گندوانا قرار داشته است.

روستروکونکید ها، پالئوژئوگرافی، تجمع فسیلی، پلسی پود، تورنزین