تعیین سطح آستانه مقاومت لغزشی روسازی راه های ایران

سطح آستانه مقاومت لغزشی، فرایندی است که به طور گسترده در مدیریت روسازی بکار می­رود تا حداقل مقاومت لغزشی اندازه­گیری شده را به طور استاندارد به عنوان آستانه برای فعال­سازی تعمیر و نگهداری هر بخش از روسازی که دارای مقاومت لغزشی کمتری نسبت به این آستانه باشد، برای رانندگی در سطح مرطوب و خطرناک تعیین نماید. تصادفات جاده ای در آب و هوای مرطوب و بارانی یک نگرانی عمده برای مهندسان راهاست. مطالعات ایمنی جاده­ها نشان می­دهد که حدود 20 درصد از تمام تصادفات هنگام بارندگی و رویه­های مرطوب رخ می­دهد. آب و هوای مرطوب تاثیر عمده­ای در مقاومت لغزشی جاده­های مرطوب بر تصادفدارد. با توجه به عدم قابلیت توانایی در پیش بینی مقاومت لغزشی در الگوهای متفاوت بارندگی، باید حداقل آستانه مقاومت لغزش برای رانندگی ایمن در رویه های مرطوب مورد توجه قرار گیرد. در کشور ما این آستانه­ها و روش­های مدیریت هنوز مشخص نشده است. این مقاله نشان می­دهد که چگونه با استفاده از رویکرد علمی، حداقل آستانه مقاومت لغزشی در نقاط مختلف یک شبکه جاده­ای با استفاده از روش­های موجود در دنیا که تا­کنون مورد استفاده قرار گرفته اند الگوهای متفاوتآستانه تعیین می گردد. شایان ذکر است که روش­های پیشرفته دیگری نیز در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می­گیرند که در این مقاله به آنها پرداخته نمی­گردد.

کلیدواژه ها:

مقاومت لغزشی ، مصالح روسازی ، جریان ترافیک و اثرات آب و هوا