بررسی عملکرد حافظه معنایی در بیماران مبتلابه مالتیپل اسکلروزیس

حافظه بلندمدت به حافظه معنایی و حافظه رویدادی تقسیم می شود. حافظه معنایی فرهنگ لغت ذهنی ساختاریافته ای متشکل از کلمات، معانی آن ها و روابط بین آن ها است که وابستگی زمانی و مکانی ندارند. عملکرد حافظه معنایی در بیماران با آسیب مغزی اکتسابی بر زندگی روزمره آن ها تاثیر نامطلوب می گذارد؛ بنابراین، هدف از این مقاله مروری بررسی عملکرد افراد مبتلابه ام. اس. در حافظه معنایی است. روش تحقیق: برای یافتن مقالات، کلیدواژه های semantics، semantic memory و Multiple Sclerosis در پایگاه های داده Google Scholar, Willey Online Library, Springer, Science Direct, Pubmed و Pubmed Central جست وجو شدند. پس از آن، چکیده مقالات مطالعه شدند و 9 مقاله براساس معیارهای ورود به این مطالعه مروری بررسی شدند. یافته ها: نخستین و آخرین مطالعه درزمینه بررسی عملکرد حافظه معنایی در افراد مبتلابه ام. اس. در سال های 1984 و 2011 انجام شد. بیماران موردبررسی در گروه سنی بزرگسالان میانسال قرار داشتند (میانگین سنی 5/36 تا 51). در مطالعات موردبررسی، بیشترین بیماران مبتلابه ام. اس. ازنوع عودکننده- بهبودیابنده و سپس، ازنوع پیش رونده مزمن بودند. میانگین طول مدت بیماری بیماران کمتر از 10 سال تا 16 سال بود و مقیاس وضعیت ناتوانی آن ها (EDSS) 0-7 بود. همچنین، در بیشتر مطالعات از آزمون های کلامی Boston Naming Test و Verbal Fluency Test برای ارزیابی عملکرد حافظه معنایی بیماران استفاده شد به جز در یک مطالعه که از آزمون های کلامی و غیرکلامی حافظه معنایی استفاده گردید. نتیجه گیری: برخی مطالعات حاکی از آسیب دیدگی معنادار و برخی دیگر حاکی از آسیب دیدگی غیرمعنادار حافظه معنایی بیماران بود (نبود یکدستی در نتایج)؛ بنابراین، لازم است مطالعات بیشتری روی این بیماران در این حافظه انجام شود. همچنین، غالب مطالعات از آزمون های کلامی برای ارزیابی حافظه معنایی بیماران استفاده کرده بودند. توجه به ارزیابی حافظه معنایی در مدیریت توانبخشی بیماران مبتلابه ام. اس. توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

مالتیپل اسکلروزیس ، حافظه معنایی ، معنی شناسی.