مهناز سیدالشهدایی
فاطمه بابائیان کشتلی
نعیمه سیدفاطمی

مقدمه: یکی از خطرناکترین اختلالات قلبی، نارسایی قلبی است که علت مرگ و میر زیاد در دنیا و ایران می باشد. شواهد نشان می دهد که تاب آوری نقش پیش بینی کننده در خودمراقبتی و خود مدیریتی در بیماران مبتلابه بیماری های مزمن ازجمله مبتلایان به نارسایی قلبی دارد این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر تابآوری افراد مبتلابه نارسایی قلبی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1396 بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC) جمع آوری شد. تعداد 88 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند(44 نفر در هر گروه) افراد در گروه کنترل ، مراقبت های روتین مرکز درمانی را دریافت نمودند و گروه آزمون علاوه بر مراقبت های روتین مرکز درمانی، مداخله آموزشی موردنظر را در قالب یک کتابچه آموزشی به مدت 6 جلسه 45تا 60 دقیقه ای دریافت کردند. پس از یک ماه ،پرسشنامه تاب آوری کانر– دیویدسون توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های Chi-square، t-test مستقل، ANCOVA ) و با استفاده از برنامه SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:میانگین نمره تاب آوری بین دو گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله اختلاف معنی داری نداشته است (p=0.69) درحالیکه بعد از مداخله اختلاف معنی داری داشت .(p<0.001) بعد از مداخله، در گروه کنترل میانگین نمره تابآوری 2.95 واحد افزایش داشت (P=0.02). در گروه آزمون بعد از مداخله میانگین نمره تابآوری 20.55واحد افزایش داشته که به لحاظ آماری اختلاف معنیداری داشته است(p<0.001) نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر تاب آوری افراد مبتلا به نارسایی قلبی و اهمیت موضوع پیشنهاد می شود که این برنامه توسط پرستاران برای این بیماران اجرا شود .